Daha bebişim karnımdayken, hep dua ettim onu emzirmenin hazzını yaşayabileyim diye. Allah herkese nasip etmeyebiliyor. Kiminin sütü gelmiyor, kiminin sütü yetmiyor vs. Çok şükür ki, Tuğra'yı tam altı ay sadece anne sütü ile besleyebildim. Ancak o altı ayı cımbızla koparabildim ne yazık ki. Çünkü devlet doğumdan sonra sadece üç ay izin veriyor. Peki doktorlar ne diyor, bebeğinizi altı ay sadece anne sütü ile besleyin. Ama bunu başarabilmek için binbir yola başvurmak zorunda bıraktırıyor mevcut mevzuat insanı. Rapor üstüne yıllık izin bir daha rapor. Üstüne bir de "Eee ne zaman işe başlayacaksın" diye bekleyen amirlerin stresi. Allahtan benim amirlerim çok anlayışlıydı. En azından o stresi yaşamadım.
Altı ay sonra işe başladığımda, ek gıdaya geçtik. Ancak Tuğra halen çoğunlukla anne sütü ile besleniyordu. Ben iş yerinde süt sağıyordum. Ne şartlarda tabii. Çalıştığım oda 4 kişilikti. Herkesin öğle yemeğine çıkmasını bekliyor, emzirme önlüğümü takıp hörhör sesleri ile sütümü sağıyordum. Yan odada da ortak kullanımda bir buzdolabımız vardı. Oraya da sağdığım sütü koyuyordum. Diğer insanların tecrübelerini okudukça daha şanslı olduğumu anlıyorum. Ama yine de boş oda aradığım zamanları, öğlen çalışmak zorunda kalıp süt sağmakta zorlandığım zamanları da unutmadım değil. Ha biri geldi ha gelecek stresi de cabası. Anne olmak kolay değil.
Demem o ki, madem anne sütü bebek için bu kadar önemli, Sağlık Bakanlığımız bu işe bir el atmalı. Doğum izni altı aya çıkmalı.Süt sağmak için uygun koşullar yaratılmalı. Süt sağmak işten kaytarmak olarak görülmemeli. Topluma sağlıklı bireyler kazandırmak kutsal görülmeli. Araya kaynamamalı...
