16 Ağustos 2012 Perşembe

Krese giden cocuk sendromu

 Tugra neredeyse iki aydir tam gun krese gidiyor. ABD'de krese baslamis olmasinin burada krese baslarken bir avantaj olacagini dusundum basta. Krese baslamadan once Tugra'da bir heves de vardi nitekim. Sonucta okulun oyun, oyuncak, arkadas demek oldugunu ogrenmisti. ABD'de son donemlerde kresten almaya gittigimde eve donmek istemiyor ve hatta huysuzluk yapiyordu.

Gel gor ki o kadar da kolay olmadi Tugra'nin krese alisma sureci. Daha dogrusu yeni duzene alisma sureci desem daha dogru olur. Cunku ABD'deyken sadece iki yarim gun gidiyordu krese, tadi damaginda kalarak da eve donuyordu. Burada ise bes tam gun gitmeye basladi. Bildigin mesai. Ustelik bizimkinden de uzun suren bir mesai. Bununla birlikte, iki sene annesiyle dipdibe burun buruna yasadigi balayi donemi de sona erdi. Bence onu en cok zorlayan o  oldu. Ustelik  krese yeni basladigi donemde okuldan onu almaya gidemem ve hatta eve gec donmem de tuzu biberi oldu.

Sabahlari bizden zor ayriliyordu. Gerci ben "gaddar anne" oldugum ve aglamalarina kulak asamayarak "hadi aksama gorusuruz" diyerek arkami donup gittigim icin, ben gider gitmez susuyormus. Amma hincini aksam bir guzel aliyordu kendisi benden. Aksamlari bir saat suren bir huysuzluk saati oluyordu. Ne desen agliyor ne yapsan memnun olmuyordu. Meger bu krese giden cocuk sendromuymus. "sen misin beni birakip giden, al sana" diyerek aglayip anneyi uzmek istermis cocuklar. 

Baslarda anlayis gostermek adina ne dese yapar bir hal almistik. Baktik olmuyor, pasazade cikiyor tepemize ve ustelik huysuzlugunu da gidermiyor, aglamalarina kulak asmamaya, dik durmaya basladik. Bu noktada onemli husus kari kocanin ayni tutumu sergilemesi. Biri yumusarsa minik adam durumu derhal kavrayarak mizikliga devam ediyor. Birkac dik durusla sorunu cozduk diyebilirim.

Bunlari neden yaziyorum. Gecmez dedigimiz, kari koca birbirimize dusmemize sebebiyet veren, cocugu cok mu zorluyoruz krese gondererek diye sorgulatan, icimizi parca parca eden o donem gecti. Artik aksamlari huzurluyuz. 

3 yorum:

  1. Ben de kreş mevzusunu derin derin düşünüyorum. Bir yanım gönder diyor, diğer yanım dizinin dibinde tut. Kreş dışında sosyalleşme şansı da çok yok. Bilemiyorum... Ama Tuğra'nın sonunda alışmasına çok sevindim.

    YanıtlaSil
  2. Bence Can daha küçük. İki yaşından sonra bikaç gün yarım gün gidebilir. Ben çalışmıyor olsam yine gönderirdim ama yarım gün gönderirdim, zaten tadı damağında kalırdı, bu sorunlar da yaşanmazdı. Bir yaştan sonra çocuk arkadaş arıyor çünkü. Evde ona yetmek kolay olmuyor.

    YanıtlaSil
  3. İki yas bile çoğu pedagoğa göre küçük bir yaş sayılır, şu sıralar çocuğumu alıştırmaya çalışıyorum, orada çocukları çok gözlemledim, hakikaten anneleri anlamıyorum artık...
    bence devlet birşeyler yapmalı, ya güvensiz, acımasız bir nesil yetişecek, ya da devlet herkes üç çocuk sahibi olsun birkaç ay sonra da hemen normal memur olsun demeyecek, ben olsam çin kore vs gibi çocuğunu küçücükken bırakan annelere çocuk yasağı koyardım. bu kadar içime dokundu yani..

    YanıtlaSil