8 Ocak 2012 Pazar

Amerika'ya ilk gelisimiz ve sapsalliklarimiz

Yaklasik  bir bucuk senedir Amerika'da yasiyoruz. Turkiye'ye donmemize alti ay kaldi. Gecen gece Serdarla kendimizi "Vay be ne cabuk gecti, artik donuyoruz" derken bulduk. Sonra aklimiza ilk geldigimiz zaman yasadigimiz sapsalliklar geldi.

Varan 1:  Ucak yolculugu sandigimizdan iyi gecti. Canim Tugracim sanki kirk yildir ucaga biniyormus gibiydi, hic sorun cikarmadi. Gelir gelmez yol yorgunlugu 4-5 saatlik Ithaca yoluna gitmeyelim diye onceden NYC'de otelimizi ayarlamistik. JFK havalanindan Manhattan'a nasil gidecegiz diye dusunurken, nedense taksiye guvenemeyip  kendimizi otobuse attik. Tugra zaten "jetlag" modunda nereye koysan uyur vaziyette idi. Derken otobusten indik. Serdarcim 36. caddedeki Sheraton nerede diye otobus soforune sordu. O da sanki cok yakinmis gibi tarif etti. Biz de Manhattan'i avuc kadar yer zannettik zaar :) Yanimizda iki tanesi devasa buyuklukte olmak uzere 4 valiz ve bir de bebek arabasi vardi. Serdar bir parti bavulla otele gitti, biz de Tugra ile orada bekledik. 15 dk gecti yok, yarim saat gecti yok, 45 dk gecti yok. Hava da kararmaya basladi. Beni bir stres aldi. Derken yanimda cep telefonumun, pasaportumun ve bir cent dolarimin olmadigini fark ettim. (Halbuki Serdar kac defa pasaportunu sana vereyim demisti, evet benim hatam kabul ediyorum) Derken ben yol yorgunlugunun da etkisiyle aglamaya baslamaz miyim? Gelen gecen "ne oldu yardima mi ihtiyaciniz var" diye soruyor. Ben de "ohoho kocam kayboldu" diyerek agliyorum. Simdi hatirlayinca cok guluyorum halime. 1 saat belki daha sonra Serdari gordugumde boynuna sarilip daha da icli agladigimi hatirliyorum.

Varan 2: Ithaca'ya sagsaglim kendimizi attik. Hazir kiralik arabamiz da var mutfak arac gereci, mama sandalyesi, Tugra'ya yatak gibi elzem seyleri alalim istedik. Sanki daha sonra araba kiralayamazdik. GPS'den baktik en yakin Walmart 1 saat mesafede gozukuyordu. Biz de sorgulamadan gittik. Neredeyse ihtiyacimiz olan herseyi bir solukta aldik. Kasaya bile binbir zorlukta goturdugumuz o kadar esya arabanin bagajina sigar mi diye sorgulamadik nedense. Tabii ki sigmadi. Kocaman yatagi arabanin arka tarafinda tasidik ama tabii benim bacaklarim sekilden sekile girdi. Sagsaglim vardik. Derken aradan birkac hafta gecti. Bizim yine Walmarta gitmemiz gerekti. GPS'imiz de yok, google'in haritasina baktik. Walmart 15 dk mesafede gozukmez mi? Meger canim koyumuz Ithacamizda Walmart varmis. Ama biz 1 saat mesafeye gitmisiz, bir daha gelemeyiz diye de butun esyalari iki buklum tasimisiz. Vay halimize.

Varan 3: Ithaca'ya vardiktan 2-3 gun sonra Tugra ateslendi. O zamana kadar hic oyle ateslenmedigi icin basit bir dis atesini kafamizda buyutup, "Herhade ucakta usuttu, hasta oldu" diye dusunerek kendimizi acile attik. Amerika'nin harika (!) saglik sistemi ile de tanismis olduk. Yeni geldigimiz icin Tugra'nin sigortasi yoktu. Hemsirenin biri geldi atesini olctu, doktor da bogazina bakti, "Dis atesi gibi gozukuyor, ates dusurucu verin" dedi. Bu basit muayene bize 250 $'a mal oldu. Derken bir hafta sonra Tugra'nin gozunden iltihap akmaya basladi. Turkiye'deki pediatrist kuzenimden ilac tavsiyesi aldim. Hemen eczaneye gidelim dedik. Daha araba almamistik, her ne kadar otobuse binin dedilerse de, Serdar yurumekte israr etti. Amerikalilarin yer bollugundan ne kadar yayim yayim yayildiklarini o gun tecrube etmis olduk. Yaklasik bir bucuk saat sonra eczaneye vardik. Eczaci bahsettigim ilacin antibiyotik icerdigini ve recetesiz veremeyeceklerini soyledi. Yakinda bir klinigi onerdi. Oraya da bir yarim saat yuruduk. Klinik o gun kapaliymis. Sonra taksiye atayip mecburen hastaneye gitmek zorunda kaldik. Bir 250 $ daha. Serdar bizi eve getirip ilaci almaya gitti. Bu sefer otobusle. Ama ne yazik ki eczane kapanmis, o yuzden tekrar yurumek zorunda kalmis. Eve gelmesi 2 saati buldu. Ertesi gun ikimizde yurumekte bile zorlaniyorduk.

Simdi hatirlayinca cok komik geliyor. Ama o zamanlar yorgunluktan bitap dusmustuk. Anlatirken bile yoruldum, Allahim biz bunlari mi yasadik diye :) Herseyin bir acemiligi oluyor. Bizim gibi buraya yerlesmeye gelen Turkler olursa diye "Ithaca'ya yerlesme klavuzu" bile hazirlamayi dusunuyorum.

2 yorum:

  1. Aaah ah güzelim. Özellikle Walmart olayına çok güldüm ve üzüldüm. Amerika'da Walmart bizim ülkedeki kuruyemişçi kıvamında. Her köşede bir tane var. Ama nereden bileceksin. Tecrübesizlik işte. Ama bence sen o klavuzu mutlaka hazırla. Sizden sonra gelenler helak olmasın böyle :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah o ilk bir ay essekten dusmuse donmustuk. Klavuzu hazirlamaya basladim bile. Cok yakinda yayinda :) Simdi buradaki hayatimiza cok alistik. Bana oyle geliyor ki Turkiye'ye donunce de ayri bir sok yasayacagiz. Bir klavuz da o zaman hazirlarim artik.

      Sil