21 Şubat 2012 Salı

Gamze Anne

Anne olmak bir kadinin basina gelebilecek en guzel sey evet ama bir o kadar da zor ve agir bir gorev. Uykusuz geceler, iki yas sendromu, ergenlik vs degil kast ettigim. Anne olmak bir kadinin artik kendi hayatini ikinci plana atmasi demek. Kafasi atinca cekip gidememesi demek. Mutsuzlugunu, gozyaslarini evladindan saklamasi demek. Evladi icin mutlu olmaya zorunlu hissetmesi demek. Anne olmak bir kadin icin artik kendinden gecip evladi icin yasamasi demek.

Gamze Akbas da kendisi icin degil uc yasindaki oglu icin yasamak isteyen bir losemi hastasi. Birkac hafta once Facebooktan bir arkadasimin Gamze Akbas'in "Seyahate giden anne gibiyim" yazisini paylasmasi ile ogrendim onun hikayesini. Hic tanimadigim ama benim gibi anne olan birisi icin agladim. 

Sonra twitter calkalandi Gamze icin ilik donoru olma cagrilari ile. Okan Bayulgen'in programina konu edildi. Kose yazarlari konuyu ele aldi. Butun Turkiye ogrendi onun hikayesini. Herkes derinden hissetti onun cigligini. "Oglumun buyudugunu gormek istiyorum" diyordu Gamze. "Onun yaninda olmak istiyorum". Niceleri gitti donor olmaya. Herkes yurekten dua etmeye basladi. Ilik donoru olmak icin herkes seferber edildi sanal alemde. Facebook sayfasi ve blog kuruldu konuyla ilgili bilgileri paylasmak ve son durumu bildirmek icin.
Diger yandan, Turkiye'de ilik donoru sayisinin da azligini gozler onune serdi Gamze'nin durumu. Gamze sayesinde ilik donoru sayisi hizla artmakta. Aslinda farkinda degil ama kendine umut ararken belki de baskalarina umut olucak.
Bense ABD'de ve hatta ABD'nin tabiri caizse koyunde ikamet etmekte oldugum icin elim kolum bagli oturuyorum. Elimden dua etmekten baska birsey gelmiyor. Tum kalbimle umarim ki Gamze'ye donor bulunacak. Ama ben Turkiye'ye doner donmez baskalarina umut olabilmek icin donor olacagim. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder