İkinci Çocuk Canına Susamak Mıdır?

İkinci çocuk kararını verene kadar yaklaşık 3 sene düşündüm sanırım. Ölçtüm biçtim tarttım. Hatta bakınız burada yazıya da döktüm (İkinci çocuk???) Tuğra üç yaşına geldiğinde “Ben kardeş istiyorum” diyince ise, ölçüp biçmenin sonuna geldim. Herşey bir yana, Tuğra’yı kardeşsiz bırakmamak büyük bir motivasyon oldu benim için. E bir de baktım düşündükçe daral geliyor, “yap kurtul” dedim kendi kendime. “İkinci çocuk olduktan sonra inşallah ve büyük bir ihtimalle pişman olmayacaksın, ama yapmazsan keşke yapsaydım diyeceksin”.

 

İkinci çocuğu beklediğim şu günlerde, Tuğra 4 yaşında. Kendi kendine yemek yiyebiliyor, üstünü kendisi değiştirebiliyor, tuvalet ihtiyacını kendisi giderebiliyor. Bir tek kendi kendine uyuması kaldı, onu da halledeceğiz diye umuyorum (bir süredir umuyorum). Anneanne babaanneye sıklıkla ve rahatlıkla bırakılıp, baş başa takılıp avarelik yapılabiliyor ve hatta tatile bile gidilebiliyor. Yani şu an Tuğra’nın üstümüzde pek bir yükü kalmadı. Evimizde yaşayan küçük bir adam o da.

Arada soruyor muyum kendime, “Kızım sen canına mı susadın?” diye. Hormonlarımdan mıdır nedir, anaçlığım hat safhada olduğu için karnımı okşayıp, iyi ki de geliyor diyorum çoğunlukla. Biliyorum zor olacak. Tam da rahata ermişken tekrar baştan başlayacak herşey. Bir üç sene daha bekleyeceğiz tekrar rahata erebilmek için. Ama bu sefer daha kolay olacak. (Secret dediğimiz). Hem bir tane de küçük yardımcım olacak. Etraftan duyduklarıma göre, Tuğra kıskanacak ve bir sene kendine gelemeyecek. Ama o da geçecek.

Hep gözümün önüne iki kardeşin el ele tutuşup yürüdükleri geliyor, ya da ikisinin bizim yatağa geldikleri, dördümüzün yattığı. “Anne” diye ikisinin koşarak gelip, bana sarıldıkları (Bu satırları yazan gebe kişinin gözleri dolmuştur bile.). Sonra kardeş kavgası yaptıkları, benim olaya müdahale ettiğim, sonra o anın naifliğini onlar büyüyünce gülerek hatırladığım. Anne, baba, iki çocuk, çekirdek aile olarak gezmeye gittiğimiz. Tüm bunlar alıp götürüyor bütün endişelerimi. Her ne yaşayacaksam ikinci çocuk olduktan sonra, ki umarım ekstra bir durum olmaz, hepsine değecek biliyorum.

İşte bu yüzden, ikinci çocuk tüm zorluklara bilerek ve isteyerek göğüs germektir bana göre. Karşılığında aldığınız manevi tatminse paha biçilemez. En azından ben öyle olacağını düşünüyorum. Demem o ki canınıza susayın anacım.