Hamileyken en cok sikayet ettigim sey etrafimdaki cocuklu insanlarin cocuklu hayatla ilgili icimi karartmalari idi. "Karnindayken hersey daha kolay" diyen oldu, "Hayatin hicbir zaman eskisi gibi olmayacak" diyen oldu. Tamam ben de biliyordum cocuklu hayatin eskisinden daha zor olacagini, ama hamile bir insana bu soylenir mi bu yahu. "Biriniz de guzel birsey soyleyin" der dururdum icimden. Bu yuzden hamileyken cok dua ettim, soylenen bir anne olmayayim, pozitif bir anne olayim diye.
Annelikte iki senemi doldurdum. Evet cocuk sahibi olmak gercekten zor. Ozellikle anneler icin. Artik bir birey olmaktan cikip, "anne"lige soyunuyorsunuz cunku. Sizin birey olarak isteklerinizin bir onemi kalmiyor. Cocugunuz icin yasamaya basliyorsunuz. Insan zaten cocuk sahibi olamaya karar verince onceden kabullenmis olmuyor mu bunlari. Zorla mi verdiler cocugu kucaginiza. Zorluklari kabul edip pozitif olmak varken, "off cok zor cocuklu olmak" demek isleri daha mi kolaylastiriyor? Hem sadece zorluklari mi var ebeveyn olmanin? Bir suru guzel tarafi yok mu?
Derken simdiye kadar gordugum en mutlu anne ile tanistim. Leilani, biri 1 digeri 4 yasinda iki cocuk annesi. Leilani ve cocuklari ile cok guzel vakit geciriyoruz. Hem annelik uzerine hem de farkli kulturlerden oldugumuz icin hayat uzerine cok fazla sey paylasiyoruz Leilani ile. Esi Cornell'de master yaptigi icin bir seneligine anaokulu ogretmenline ara vermis. Butun dunyasi cocuklari olan, zaman zaman zorluklarindan bahseden, ama genelde hic sikayet etmeyip etrafa pozitif enerji sacan ve hatta ucuncu cocugu bile dusunebilen bir anne. Dusununce cok da kolay degil hayati. Kizi aksam 6'da uyuyor, aksam ona kaliyor diye dusunmustum once. "Disari ciksana aksamlari" dedim. Ama kizi saatte bir uyanip emmek istedigi icin evden disari cikamiyormus. Dolayisiyla cocuklari disinda sosyal hayati yok. "Ben de biliyorum cocuklu hayatin zor oldugunu, ama kabullenmek ve mutlu olmak lazim" diyor. O mutluluk ve pozitiflik cocuklarina da gecmis, cok sakin ikisi de.
Cocuklu hayatin zorluklarindan bahseden, bunlari anlatip icini doken anneleri kesinlikle yargilamiyorum. Ama ic dokmek baska birsey, surekli sikayet edip mutsuz olmak baska birsey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder