17 Nisan 2011 Pazar

Inanilmaz ama gercek: Tugra artik kendi kendine uyuyor

Tugrisko 20 aylik oldu ve sevgili oglum sonunda kendi kendine uyumayi ogrendi. Dilimi isiriyorum, bir yerlerimi kasiyorum, ben bunu yazarim, bugun uyumaz gorurum gunumu. Ben en iyisi Tugra'nin uyku seruvenini anlatayim.

Tugra emen bir bebek oldugu icin ben ise baslayana kadar emerek uyumaya alismisti. Ben ise baslayinca kucakta sallanarak uyumaya alisti ve bu boyle devam etti. Hal boyle olunca kolda derman birakmiyordu tabii ki. 1 yasinda gelene kadar ciddi anlamda bir uyku problemimiz de yoktu aslinda. Kolay uyuyor, gece 1 kere uyaniyor, emip geri uyuyordu.

Gel gor ki, biz Amerika'ya gocunce bir anda isler degisti ve katran karasi geceler basladi. Artik yatagina mi alisamadi, odasina mi, iklime mi bilmiyoruz ama gecede 2 saate bir uyanmaya ve cok zor uyumaya basladi. Bir de kucakta ninni ile uyuyordu. 10 kiloyu geckin bir cocuk, kucucuk odada bir ileri bir geri giden bir anne. Gecenin korunde kalkip en az 1 saat spor yapiyordum neredeyse. Bir yandan da dis cikariyor. Ellemeyelim, sabredelim, o da herseye yeni alisiyor gecer dedik.

Aralikta tatil icin Turkiye'ye gittigimizde cocuk bir anda duzeliverdi. Amerika'ya donunce bozulmasa bari dedik, gercekten de bozulmadi neyse ki. 1-1 bucuk yas arasi uykuda boyle bozulmalar olabiliyormus meger.

Bu sefer de baska bir dert sardi basimizi. Tugra oglen ve aksam uykularina cok zor gecmeye, belde derman birakmamaya basladi. Ustelik bu sefer kucakta sallanmak istemiyor, ama yataginda parmakliklarin ustunden pispislanarak uyumak istiyordu. Bazen yarim saat bazen 45 dakika bel dayanir mi? Yok dedim artik yeter, alisacak bu cocuk uyumaya, kazik kadar oldu.

Basladim arastirmaya, ama ben yine kendi yontemimi uyguladim.

Bir kere once oglen uykularindan basladim. Once kitap okuyordum. Zira uykuya gecis icin belirli rituellerin olmasi cok onemliymis. Boylece cocuk uykuya hazirlik yapiyormus. Kitap okumak Tugra icin harika bir rituel.

Gercekten uykusu geldiginden emin oldugumda yatagina yatiriyordum. Yatagina birkac oyuncak koyuyordum. Biraz oynuyor bir sure sonra 'anne anne' diye basliyordu. Genelde belirli araliklarla kendinizi gosterin diyor yontemler, ama ben kendimi gosterince bizimkisi yuz bulup daha cok bagiriyordu. O yuzden yan odada cit cikarmadan oturuyordum. Bir ses duysa hemen basliyordu tekrar cunku.

 Bir sure sonra boyle uykuya dalmaya basladi. Ama gece uykularinda bu yontem islemiyordu, hemen aglamaya basliyordu ben de dayanamiyordum tabii ki. Bir gun isigini kapatmadan odadan ciktim. Goz kamastirci o isikta uyumasin mi bizimki. Meger karanliktan da korkuyormus. Sonrasinda isigi kapatiyorum tabii ki.

Neyse 2 gecedir kendi kendine uyuyor. Cok mesut ve mutluyum. Ilk isim odasina guzel bir gece lambasi almak olucak.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder