Patron kim?

Tugra cok yaramaz, insani cileden cikaran bir cocuk degil. Hic hakkini yemeyeyim. Ama yine de istedigim kivamda degil otoritem. Biraz da fazla mi abartiyorum bilmiyorum. O da bir cocuk sonucta. Ya da cok mukemmellikyetciyim, ama aslinda mukemmel sekilde mukemmel olmayan bir anneyim.  Zira iki bucuk yasindaki oglum Tugra'ya birsey yaptirmak ya da yaptigi birseye engel olmak icin cebellesiyorum. Bazen gurur meselesi yapiyorum, gereksiz yere sinirleniyorum. Simdilik kendimce gelistirdigim yontemler var.

Gunde kac defa 1..2..3 diye sayiyorum ben bile bilmiyorum. Altini mi degistiricem, bizimki kose bucak kaciyor. Itiraz ediyor, duymamazliktan geliyor, oyuncaklariyla oynuyor, "isim var su anda" diyor. Bir soyluyorum yok, iki soyluyorum yok. En sonunda basliyorum saymaya, "3'e kadar sayacagim, ya kendin gelirsin ya da ben seni alicam" diyorum. Bizimki 3'un sonunda geliyor eli mahkum. Ilk baslarda cok ise yaramiyordu. Birkac defa kararlilik gosterip kendim kucagima alip getirince anladi annesinin sakasinin olmadigini. Boylece, eger dedigimi yapmazsa sonuclarina katlanacaginin onden uyarisini vermis oluyorum.

Diger yontemim, patronun aslinda o olduguna inandirmak. Uyandiktan sonra yelek giymesini istedigimde (Klasik bir Turk annesiyim evet), genelde itiraz ediyor. Ben de "Bak havhavli yelegi mi giyersin, kirmizi yelegi mi? Sen sec". diyorum. O da secim hakki ona birakildigi icin boyun egiyor. Her zaman degil tabii. O zaman da "Biraz yelegi giyelim, sonra sicaklarsan, 'annee hadi yelegimi cikaralim' de ben cikaricam" diyorum. Bu da ise yariyor.

Disarida vakit gecirdigimiz zamanlarda ise Tugra'ya soz gecirmekte daha zorlaniyorum. Ben anlamiyorum, ABD'deki cocuklarin anneleriyle ve babalariyla iliskilerini gozlemliyorum. Anneleri "dur" dedikleri anda cocuklar hipnotize olmus gibi aninda duruyorlar. Bizimki nerdeee. Hele disaridaysa, keyfi yerindeyse, simariklik hat safhadaysa, beni duymuyor bile. Ben de evden cikmadan tembih yontemine basladim. "Bak anne seni cok sevdigi icin gezmeye goturuyor. Orada uslu ol. Bagirmadan oyna. Arkadaslarina kibar davran (pata kute girismeyi oyun zannediyor bizimki). Anne sana birsey soyledigi zaman anneyi dinle. Yoksa anne uzulur, bir daha seni disari cikarmaz." diyorum. "Disari cikarsin anneee" diyor. Ben de "Tamam o zaman annenin sozunu dinle" diyorum, onden uyariyi veriyorum.

2 bucuk yasimdaki ogluma soz gecirebilmek icin otuzbin takla atiyorum anlayacaginiz. Bu alanda kendimi gelistirmem gerektigini de hissediyorum. Zira, Tugra'nin her yanlis hareketini ustume aliyorum. Ben bir yerlerde yanlis yaptigim icin o yanlis hareketleri yapiyor diye dusunuyorum. Gecen gun Blogcuanne "The Discipline Book"tan bahsetmis. Yeni hedefim bu kitabi hatmetmek.

Kararliyim, azimliyim, patron benim, heeeyt. Saka bir yana, amacim sadece dogru disiplin yontemleri kullanarak cocuguma dogru davranislari asilamak.