Mukemmel sekilde mukemmel olmayan ebeveynler

"Mukemmel sekilde mukemmel olmayan ebevenynler", diger deyisle "Perfectly imperfect parents" terimini Amerika'da ogrendim. Hatta bir diger slogan da "Biz mukemmel degiliz, biz ebeveyniz". Ilk duydugumda fark ettim, aslinda cocuklarimizi en iyi sekilde yetistirmeye calisirken bir suru hata yaptigimizi. Sonucta biz de insaniz, zaman zaman sabirsizlaniyoruz, sinirimize yeniliyoruz, ya da dogru yaptigimizi zannedip bir suru hata yapiyoruz cocuklarimizi buyuturken.

Sahsen ben mukemmel sekilde mukemmel olmayan bir ebeveynim. Bana gore cocuk yetistirmek bir sanat. Ben bu sanati icra ederken zaman zaman ince ince calisiyorum, her detayini ayri ciziyorum resmin. Zaman zaman ilhamini kaybetmis sanatci gibi oluyorum,  sanat cira etmek istemiyorum, boyalari rast gele surmek istiyorum tuvale. Zaman zaman yanlis yaptigimi fark ediyorum, kendime getiriyorum kendimi. Zaman zaman hak veriyorum kendime "ben de insanim" diyorum. "Anne" olmak ile "kadin" olmak yada "genc kiz" olmak arasinda kaliveriyorum. Bu ikilemlerde kalirken mukemmel hatalar yapiyorum.

Misal Tugra'ya bagirmamayi, istedigini bagirmadan soylemeyi ogretmeye calisirken, kendimi bagirirken buluyorum. Bir cocuga "bagirma" demeyi bagirarak soylemek ne kadar etkili olursa o kadar etkili oluyor. Onun cocuk oldugunu unutuyorum bazen. Altini degistirmek yada ustunu giydirmek yada merdivenlerden yukari cikarmak istedigimde kahkahalarla benden kacip oyun oynadiginda bu bana hic eglenceli gelmiyor. Hatta sinirleniyorum bile. Bir an once isimi bitirmek istiyorum o an, oyun oynamak istemiyorum. Bence en kotusu, yemek yedirmek icin ikna aracimin televizyon olmasi. Yemek yemeyi televizyon seyretmek zannediyor. "Anne cok aciktim, bana mama getir, televizyonu ac" diyor. Bazen sirf televizyonu acayim diye bile aciktim diyebiliyor. Bazen anne olmak istemiyorum, hicbir sey dusunmeden avare avare plan yapmak gezmek istiyorum.

Evet ben mukemmel bir ebeveyn degilim. Ama bir ebeveyn ne kadar mukemmel olabilirse o kadar mukemmel olmaya calisiyorum. Icime sinerek buyutuyorum Tugra'yi. Cok emek veriyorum, cok zaman harciyorum, fazlasiyla sevgi ve ilgi ile doyuruyorum. Onu adam yerine koyuyorum. Mukemmel bir birey olmasini sagmaya calisiyorum ama mukemmel olamayacagini biliyorum. En azindan mukemmel sekilde mukemmel olamayan bir birey olsun istiyorum...