Ev hanimi olmayi istemek

Bana daha once "ev hanimi olucaksin, evi temizleyeceksin, yemek yapacaksin, cocuguna bakacaksin" deselerdi, "hah, deli misin?" der kestirip atardim. Benim hayalim takim elbisemi ve mumkunse topuklu ayakkabilarimi giyip, sabahlari makyajimi yapip, castidi castidi ise gitmek, toplantilara gitmek, sozum ona kendimi onemli (!) hissetmekti. Nitekim de 3 sene kadar bu hayalimi gerceklestirdim. Basim goge mi erdi? Kesinlikle hayir.

Derken Amerika'ya goctuk ve ben harbici ev hanimi oldum. Yanliz dikkatinizi cekerim, Amerika'da ev hanimi olmak, Turkiye'de ev hanimi olmaya benzemez. Turkiye'de alasindan bir bulasik makinaniz ve camasir makinaniz vardir. Haftada bir temizlige geleniniz vardir. Hadi bunlari da gectim, komsunuz vardir bes cayina gelen. Amerika'da bunlarin hic birisi yok. En azindan benim yok. Ben ev isi yaparken Seda Sayan'i ya da Esra Erol'da Evlen Benimle'yi seyredemeyeceksem ne anladim ev hanimi olmaktan :)

Saka bir yana, Amerika'ya ilk geldigimizde cok zorlanmistim. Degisen rolumden, degisen kitadan, kimseyi tanimiyor olusumuzdan dolayi uzun sure depresif dolastim bile denebilir. Lakin aradan gecen bir bucuk sene hayata bakisimi degistirdi.

1. Insan herseye alisiyormus. Gunde yarim saat bulasik yikamaya, bir elimde supurge, bir elimde toz bezi gezmeye alistim bile.

2. Ev hanimi olmak evde oturup keyif catmak demek degilmis.

3. Ev hanimi olmak butun gun ev isi ve cocuk bakimi ile ugrasip eve tikili kalmak degilmis. Meger yapacak ne cok sey varmis. Hepsine zaman bile yetistiremiyorum.

4. En onemlisi, insanin cocugu ile gecirdigi zaman paha bicilemezmis. Tugra ile gecirdigim bir bucuk sene sonunda calisiyor olsaydim su anda onunla yapabildigim pek cok seyin yarisini bile yapamayacagimi anladim.

Ve itiraf ediyorum ki benden super ev hanimi olurmus. Hayatimin kalanini ev hanimi olarak ve hatta iki cocuk daha dogurarak gecirebilirim desem abartmis olur muyum bilmiyorum. Belki cok gaza geldim. Belki de ise donecegimi biliyorum, ondan bu rahatligim. Hadi sana butun imkanlari sunduk, temizlige kadinin gelecek, al sana bir de yardimci, kocan da iyi para kazaniyor, hadi otur evde deseler, baliklama atlar miyim? Sanmiyorum. Bence "bekara kari bosamak kolay" durumu bana uyuyor.

Ev hanimi olmayi ben secmedim aslinda. Durum oyle gerektiriyordu ev hanimi oldum iki seneligine. Mutlu muyum? Hic bu kadar mutlu olacagimi tahmin etmiyordum. Ama ben asil universitesini okumus, masterini bile yapmis, elini sallasa fiyakalisindan bir ise girebilecek iken sadece cocuklarina kendi bakabilmek icin ev hanimi olmayi tercih etmis (ve maddi imkanlar dahilinde edebilmis) annelere gipta ediyorum. Eskiden "ben universite mezunuyum, ev hanimi mi olucam" diyerek ev hanimligini hor goren ben, simdi bunun biraz da erdem oldugunu dusunuyorum. Zira alinan onca egitimin meyvesi kariyer basamaklarini tirmanmak degilmis sadece.

Anlyacaginiz bir aydinlanma icindeyim. Cocugunu kendin buyutebilmenin zevki ve hazzi inanilmaz birseymis. Bence Tugra da ben de cok sansliyiz bu konuda. Serdar mastera gelmese ben mecburen ev hanimi olamayacak ve bu mutlulugu tadamayacaktik. Simdi ev hanimligi rolumu gonullu bir sekilde gerceklestiriyorum ve sanal alemden kocama tesekkurlerimi yolluyorum :)

Seneye bu zamanlar kalbim ve aklim oglumda iken ise gittigimde, calisan anne feryatlarimi da canli olarak bildiririm artik.