11 Ekim 2011 Salı

Evdeki sessizlik

Tugra okulda, ev o kadar sessiz ki... Bir mahsunluk var sanki, nesesi yok evin, civiltisi yok. Bilgisayarin basinda rahat rahat oturabiliyorum. "Anne gelsene", "Beni kucagina al" diyen yok. Bu sabah yine soylenerek gittik okula. Gidince de yine mahsunlasti tabii ki. Ama her gecen gun iyiye gidiyor. Kapiya kadar pesimden kovalamadi. Aglayarak da olsa el salladi bana canim oglum.


Ben de Tugra varken yapamadigim isleri yaptim biraz. Mutfak dolaplarini duzelttim. Evi supurdum. Klasik ev hanimligi. Bu sefer hosuma gitti ama. Uzerimden bir yuk kalkti sanki. Tembellikten yapmadigim bir suru isi aradan cikardim. Yarim saat de dinlenme suresi verdim kendime. Rahat rahat bilgisayar basinda oturabilmek icin.Ama evdeki sessizlik o kadar derin geldi ki, huzunleniverdim.

 Birazdan Tugra'yi almaya gidecegim. Iste gunun en guzel saati bu. Cunku gizlice kapidan oglumu gozetliyorum. Bensiz arkadaslari ile nasil oynuyor diye. Cok eglenceli oluyor. Sonra kapidan iceri girince, "anne anne" diye bana kosmasina bayiliyorum. Ben oradayim diye biraz daha oyun oynuyor. Sonra da mutlu bir sekilde ayriliyoruz okuldan ve evimizin civiltisini geri getiriyorum. O gelince hayat buluyor evimiz.

Canim oglum, sen hep mutlu ol, saglikli ol. Evimizin nesesi ol, yuvadan ucup gidince de kendi evinin nesesi ol. Seni cok seviyorum

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder