Cocuklarimizi hayata hazirlamak

Tugra buyudukce bir anne olarak ustume dusunlerin arttigini fark ediyorum. Artik sadece gazini cikarmak, yemegini yedirmek, altini degistirmek, oyun oynamak degil gorevim. Su an 2 yasinda olan ve krese gitmesi ile birlikte disari ile etkilesimi artmakta olan oglumu hayata hazirlamam gerekiyor. Hayat ana kucaginda gecmiyor. O da yavas yavas bir birey oluyor. Yaninda annesi babasi olmadan kendi ayaklari ustunde durmayi ogrenmeye basliyor. Bir zorlukla karsilastiginda mucadele etmesi gerektigini, uzulse de yilmamasi gerektigini ogrenmesi gerekiyor.

Tugra'ya insan iliskilerini ogretmek konusunda cok zorlanmiyoruz. Ogretmeninin dedigine gore, cok guzel tesekkur ediyormus, lutfen diyormus. Tam bir canti delikanli olmus yani oglum :) Onun disinda oyuncaklari paylasmasi gerektigini, arkadaslarina iyi davranmasi gerektigini de surekli tekrar ediyoruz. Bazen kontrolden cikiyor, ama onu da ogrenir saniyorum. 

Diger taraftan, cocuklarimizi hayata hazirlamak konusunda Turk milleti olarak biraz koruyucu oldugumuzu dusunuyorum. Aman cocugumun ayagi tasa deymesin, aman eli sicak sudan soguk suya girmesin, aman kosmasin duser, aman uzulmesin alalim her istedigi oyuncagi, vs vs. Biz anne baba olarak cocugumuzu cok sevdigimiz icin uzulmesine izin vermek istemiyoruz, uzulmesin diye istedigi seyi yapiyoruz. Peki hayat gercekten boyle mi? Tugra'nin etrafindaki herkes o ne isterse onu mu yapicak? Ya da ilerde her istedigi olsun mu isteyecek?

Hani bir soz vardir, "Beni oldurmeyen sey guclendirir" diye. Tabii ki gaddar zalim ebeveyn olmaya gerek yok. Sonucta o bir cocuk. Ne bilsin hayattaki inis cikislari. Ama o kadar da koruyucu olmamak lazim diye dusunuyorum. Cocugun uzulebilecegini, aglayarak istedigini elde edemeyecegini, onun kucuk hayatindaki zorluklari nasil asabilecegini ogrenmesi gerekiyor diye dusunuyorum.

Ben boyle dusundugum icin zaman zaman 'gaddar anne' lakabini yemiyor degilim :) Herkes cocugunu bir baska sever. Kimisi simdiyi su ani dusunur. Aman uzulmesin, aman minik kalbi kirilmasin der. Bazisi ve benim gibileri ise daha uzun vadeli dusunur. Simdi cocugum uzulmeyecek, ama hayatta uzulmemeyi, dustugu zaman tekrar kalkabilmeyi ogrenebilecek mi kaygisi icinde olur. Daha insallah onunde koca bir hayat var nasil olsa ogrenir mi demek lazim yoksa. Bence aradaki dengeyi kurmak, cocuklarimizi tepemize cikarmamak lazim.