2 aylik maratonumuz sona erdi. Tugra'nin once anneannesi, dedesi, dayisi, Oya Yengesi, kuzeni Ece geldi ziyarete. Onlar gitti babaannesi, amcasi ve halasi geldi. Gezdik tozduk, en onemlisi birbirimize doyduk. Sonra gittiler, bir mahsunluk coktu evimize, 60 metrekarelik evimizde cok alismistik cumbuse halbuki.
Onlar gelmeden once daha bir sene daha burada olacak olmamiz benim hosuma gidiyordu. Duzenimizi oturtmustuk. Bir sene daha bir yerlere yetisme kaygisi olmadan, temiz hava ve yesillikler icinde yasayacagiz diye dusunuyordum. Turkiye'yi ve annemleri ozluyordum ama daha donesim yoktu sanki. Gozden irak gonulden irak diye buna diyorlar. Onlar geldi benim de Turkiye'ye donesim geldi. Cok fena sila hasretim depresmis durumda. Bir de giden degil de kalan olmak daha zormus. Annemleri simdi daha iyi anladim, bizi yolculadiktan sonra boyle garip kaliyorlarmis meger.
Bir de su faktor var tabii. Ithaca su anda terk edilmis sehir gibi. Sanki bir tek biz variz burada. Bir suru aile ulkesine donuyor, yeni gelecek olanlar da henuz gelmedi. Diger taraftan zaten Ithaca'nin nufusunun yarisini olusturan Cornell ogrencileri tatilde. Hicbir atraksiyon yok yani. Inzivaya cekilmis gibiyiz. Ben 4 gozle okulun acilmasini bekliyorum tekrar adapte olabilmek icin. Yoksa su an cok gozumde buyuyor bir sene daha burada olmak. Bakalim ne zaman eski halimize donecegiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder